Udostępnijźródło: Fundacja Kocia Dolina

Czy dotarłeś bezpiecznie, kochany, po drabinie z bielutkich obłoków do tęczowej, świetlistej bramy? …Uchylona, choć nie słychać Twych kroków. Wsuń łapeczkę w szparę – w tę niebieską, teraz główkę; widzisz most? – piękny pewnie! Nie bój się, podążaj jak ścieżką, drugi brzeg to Twój dom, choć beze mnie. No a ja, chociaż serce mi pęka, myślę tutaj o Tobie z uśmiechem, przecież wiem, kto na Ciebie tam czeka. Znam ich, wiedzą że idziesz. Już lepiej? Bądź szczęśliwy w tęczowej krainie, ja swą miłość Ci czasem podeślę, – zbieraj ją, gdy do Ciebie dopłynie, ale czasem odwiedź, choć we śnie. Pablo, tak nam przykro... Nigdy nie poznałeś co to prawdziwy dom... Nie zdążyłyśmy... Wybacz nam ???